ارائه مدلی تلفیقی جهت رتبه‏بندی توسعه منطقه‏ای مطالعه موردی؛ بخش بهداشت ‏و درمان استان مازندران

عدالت اجتماعی از مفاهیم بنیادین توسعه پایدار شهری است. در تبیین مفهوم عدالت اجتماعی، نیاز به بررسی و شناخت مناطق از نظر امکانات و خدمات اولیه است. آشکار است که توسعه متعادل و متوازن فضاهای جغرافیایی، مستلزم بررسی دقیق و همه جانبه مسایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و شناخت بهتر نیازهای جامعه و بهبود آنهاست. بخش بهداشت و درمان به عنوان یکی از بخش‏های مهم اجتماعی کشور، نقش تعیین‏کننده‏ای در سلامت و تندرستی افراد جامعه دارد.  پژوهش حاضر به بررسی وضعیت بهداشت و درمان و رتبه‏بندی شهرستان‏های استان مازندران در این بخش پرداخته است. در این مطالعه، پس از شناسایی معیارهای موثر بر توسعه بخش بهداشت و درمان، جهت اختصاص اوزان به هر یک از آنها، با توزیع پرسشنامه‏ای بر اساس نظر کارشناسان اقدام به مقایسه زوجی معیارها به روش سلسله مراتبی فازی شد. نتایج وزن‏دهی بر طبق این روش، نشان داد که معیارهای مراکز بهداشتی درمانی با وزن 0969/0 ، تعداد روستاهای تحت پوشش با وزن 0687/0 و موسسات درمانی با وزن 0365/0 بیشترین اهمیت را در بین معیارها دارند. در ادامه شهرستان‏های استان با استفاده از تکنیک‏های تاپسیس فازی(fuzzy topsis) و مدل الکتر (electre) در این بخش رتبه‏بندی شدند. با توجه به اینکه نتایج حاصل از این دو مدل در مواردی با یکدیگر هم‏خوانی نداشت، لذا برای رسیدن به یک اجماع کلی از یک تکنیک ادغامی تحت عنوان روش کپ‏لند استفاده شد. نتایج حاصل از اجرای تکنیک کپ‏لند نشان داد که شهرستان‏های بابل، آمل و ساری در رتبه‏های نخست و شهرستان‏های سوادکوه، فریدونکنار و رامسر در رتبه‏های آخر قرار دارند.